စာမေရးျဖစ္တာလည္း ၾကာၿပီဆုိေတာ့ ဒီေန႕ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတဲ့ ကိုယ္ေတြ႕ေလးကိုပဲ တင္ျပလိုက္ပါ အုံးမယ္။ ဒီေန႕ ဆရာမေခၚလို႕ ေက်ာင္းကို တစ္ေယာက္တည္း သြားတယ္ ၊ တစ္ေယာက္တည္း ျပန္လာတယ္။ ရာသီဥတုကေတာ့ သိပ္မေအးေတာ့ပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ ႏွင္းေတြ အရည္ေပ်ာ္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ မေကာင္းဘူး ။ ဖိနပ္ေတြ ေဘာင္းဘီေတြ ေပတာေပါ့ ။ မိုးဖြဲေလးလဲ က်ေန ေသးတယ္။ ဒါက ဒီေန႕စ ႀကဳံရတာေလးကို စကားခင္းလိုက္တာပါ။ ဒီလိုနဲ႕ ေက်ာင္းေရာက္သြားတယ္၊ ဆရာမႀကီးနဲ႕ စာေတြ ေျပာၾက ၊ ေမးၾကေပါ့ ။ သိပ္ေတာ့မမ်ားပါဘူး နာရီ၀က္ေလာက္ပါပဲ ။ ထုိ႕ေနာက္ ဆရာမႀကီးကို နုတ္ဆက္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ မနက္က ဘာမွ မစားခဲ့တာရယ္ ၊ ရာသီဥတု ေၾကာင့္ရယ္လားမသိပါဘူး လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕ပဲ ေခါင္းမူးသလိုလို ၊ ဇတ္ေၾကာေတြ တတ္သလုိလုိနဲ႕ သိပ္အဆင္မေျပေတာ့ဘူး ။ ဒါနဲ႕ ကားဂိတ္ကို အျမန္ေလး ေလွ်ာက္လာတယ္။ ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကား ၃ စီးေလာက္ေက်ာ္မွ လိုက္ျဖစ္တယ္၊ ရုံးဆင္းခ်ိန္ဆုိေတာ့ လူၾကပ္တာနဲ႕ မလုိက္ဘဲ ေနလုိက္တာပါ ။ ေနာက္ ၄ စီးေျမာက္ၾကေတာ့ အိမ္ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္စိတ္နဲ႕ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ လိုက္ေတာ့မယ္ စိတ္ကူးၿပီး တတ္လိုက္ပါတယ္။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ခုံတစ္ေနရာ လြတ္ေနတာနဲ႕ ၀င္ထုိင္လိုက္ပါတယ္။ ေခါင္းက မူးေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ေနတာနဲ႕ အျပင္ကို ၾကည့္ၾကည့္ေပးေနပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ရာသီဥတုကေအးေသးေတာ့ တံခါးေတြက မဖြင့္ေသးဘူးေလ ။ ေႏြဆုိရင္ေတာ့ တံခါးေလးေတြ ဖြင့္ထားေတာ့ အဆင္ေျပတယ္ ၊ ေလရတယ္ ။ ေနာက္ ၂ မွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚကို အထုပ္ ႏွစ္ထုပ္ လက္ကဆြဲၿပီး အသက္ ၆၀ေက်ာ္ရွိမည္ ထင္ရေသာ အဖြားအို တစ္ေယာက္ တတ္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ပါဘဲ ။ ေနာက္မွတ္တုိင္ ေရာက္ေတာ့ လူေတြပိုတုိးလာတယ္ ၊ ကားက ပိုၾကပ္လာတယ္။ ခုံရထားတဲ့သူေတြကလဲ ေအးေဆးပါပဲ။ ဘယ္သူမွ မထေပးၾကဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ထေပး လိုက္ရမလား ၊ သူတို႕မ်ား ထေပးမလားနဲ႕ ေစာင့္ေန ေသးတယ္။ ဘယ္သူမွ ထေပးဟန္မေပၚတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ထေပးလိုက္ပါတယ္ ။
" အဖြား ၀င္ထိုင္ပါ " လို႕ ေျပာလိုက္တာနဲ႕ အဖြားအုိကလဲ ခ်က္ခ်င္း၀င္ထိုင္ၿပီး " ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ … က်န္းမာပါေစ … ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ" ဆုိၿပီးဆုေတြ ေပးေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေခါင္းကမူးေနတာနဲ႕ ေက်းဇူးပါပဲ လို႕ေျပာၿပီး အေပၚက လက္ကိုင္တန္းကို ကိုင္ၿပီး ရပ္ေနပါတယ္။ လူေတြ ထပ္ထပ္တုိးလာတာနဲ႕ အဲဒီကၽြန္ေတာ္ ဖယ္ေပးလုိက္တဲ့ ခုံေနာက္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ မွန္နားေလးမွာ ရပ္ေနလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ လက္တစ္လုံး နီးနီးေလာက္ဟေနတဲ့ မွန္နဲ႕တံခါးေဘာင္ ေနရာေလးကို မ်က္နွာက ေရာက္သြားေတာ့ ေလက မ်က္ႏွာကို ေ၀့တုိက္လိုက္တာ သတိထားမိတယ္။ ဒါနဲ႕ ေအာ္…ဒီေနရာက ေလရတာပဲဆုိၿပီး အဲနားေလးမွာပဲ ကပ္ၿပီးရပ္ေနပါေတာ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္ပဲ ေခါင္းမူးသလိုလို ျဖစ္ေနတာက သက္သာလာတယ္ ။ ပိုလန္းလာတယ္ ။ ၾကာလာေတာ့ သက္သာသြားတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္မွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ့ ဆင္းလုိက္ပါတယ္ ။ အဖြားအုိကိုလဲ ႏုတ္ဆက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေတြးမိလိုက္တာက ဒါ ေစတနာ့ အက်ိဳးေက်းဇူးျဖစ္မယ္လုိ႕ ေတြးမိလိုက္ပါတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခုဆုိရင္ လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္ေနၿပီေလ။ ပုံမွန္လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ဒီေန႕ကိုယ္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေလးအတြက္ စိတ္ထဲမွာလဲ ေပ်ာ္သလိုလို ခံစားလာမိတယ္။ အျဖစ္ပ်က္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ေရးတတ္သလိုေလးနဲ႕ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေတြ႕ေလးကို ေရးလိုက္တာပါ ။
ဖတ္လုိက္လုိ႕ တစ္ခုခုေလးရသြားတယ္ဆုိရင္ပဲ ေက်နပ္ပါတယ္။ ဆက္လွ်က္ေရးပါအုံးမယ္…..
ရွင္းသန္႕(15.03.2011)
0 comments:
Post a Comment