စစ္သားဘ၀ႏွင့္ စစ္သား၏ မိခင္ေမတၱာ

အပူခ်ိန္ျပင္းျပင္းပူေနတဲ့ ေနမင္းႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ ေတာရြာမ်ားကို ေျပးဆြဲေနတဲ့ လိုင္းကား အေဟာင္းအိုႀကီးတစ္စီး တစ္ရြာၿပီး တစ္ရြာ ေျပးလႊားေနပါတယ္။ ရထားလမ္း ဆက္ကူးႏိုင္ေသာ ရြာတစ္ရြာသို႕ ကားအုိႀကီး ထိုးရပ္လုိက္ေသာအခါ အသက္ ၆၀ ခန္႕ အဖြားအို တစ္ေယာက္ လက္ဆြဲအထုပ္ေဟာင္းေလး ဆြဲလွ်က္ ကားေပၚမွ ဆင္းလာပါတယ္။ ကားထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဖုန္လုံးႀကီးမ်ား ထက်န္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ မလႈပ္မယွက္ ရပ္ၾကည့္ေနေသာ ရီေ၀ေ၀ မ်က္၀န္းပိုင္ရွင္… အလက္ဇန္းဒရား ။ အိုး… အရမ္းပူျပင္းတဲ့ အရပ္ေဒသပါလား… သစ္ပင္သစ္ရြက္တုိ႕ နည္းပါမႈေၾကာင့္လား ရာသီဥတုေၾကာင့္လား ႏွင့္ ေတြးေတာေနရင္းမွ သတိ၀င္လာမိပါေတာ့တယ္ ။

          ေဟး… လူေလး အဖြားကို ကူပါအုံး..။ လူငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ ကူညီဖုိ႕လာစဥ္မွာဘဲ စစ္သားငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသည္ကို အဖြားအုိ ျမင္လုိက္သည္တြင္ … ရၿပီလူေလးတုိ႕ ေနေန… ဟိုး…ေမာင္စစ္သားတုိ႕ အဖြားကို ကူပါအုံး…။ စစ္သားငယ္ေလး နွစ္ေယာက္အေျပးတစ္ပိုင္း လာၾကပါတယ္ ။ ဒီေလာက္လမ္းၾကမ္းထဲ အဖြားတစ္ေယာက္ထဲလား ဘယ္သူ႕ဆီ လာတာလဲ ဘယ္သြားမွာလဲ….ဟူေသာေမးခြန္းမ်ားၾကားေသာအခါ အဖြားအိုက မင္းေတာ္ေတာ္ စကားမ်ားတာပါလား … ငါေျပာမွာလဲ နားေထာင္အုံး အေမာင္ …ငါ ဗိုလ္ႀကီးစားခ်ာဆီ လာတာ ။ အဖြားအိုသည္ ခါးကို မတ္မတ္ရပ္ ခပ္တင္းတင္း မ်က္ႏွာအေနထားျဖင့္ ေျပာလုိက္ပါတယ္ ။ သူမ၏ အမူယာတုိ႕သည္ ဂုဏ္ယူေသာ မ်က္နွာထား အမူယာတုိ႕ ျဖစ္ေန ေပသည္။ ဟာ အဖြား ဗိုလ္ႀကီးက ေရွ႕တန္းအထိုင္စခန္း တစ္ခုမွာ တာ၀န္က်ေနတယ္ေလ အဖြားမသိဘူးလား ။ ေအး သိတယ္ သူရွိတဲ့ေနရာကို ငါဆက္သြားမွာ…။ အဖြားရယ္ ခုေတာင္ လမ္းဒီေလာက္ ၾကမ္းတာ အဖြားက ဆက္သြားမယ္ဆို အရမ္းပင္ပမ္းေနမွာေပါ့ ။ ငါ စစ္သားအေမပါ အေမာင္ ဒီေလာက္ေတာ့ ငါ ခံႏိုင္တယ္ ငါ့သားနဲ႕ေတြ႕ဖို႕ အဓိကၾကတယ္… ကဲ အခ်ိန္မရွိဘူး လာကူၾက ။ စစ္သားေလးသည္ အဖြားအိုရဲ႕ အထုပ္ကို သယ္ တစ္ေယာက္က အဖြားအုိကို တြဲတာ အဖြားအိုသည္ အတြဲမခံဘူး…။ ရတယ္ အေမာင္ ငါ ေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးတယ္ ။ သုံးေယာက္သား အျမန္ေလွ်ာက္လာရာ ေတာရြာ ဘူတာေလး သို႕ေရာက္သည္ႏွင့္ ထိုေရွ႕တန္း အထိုင္စခန္းဘက္သို႕ ဆက္သြားမည့္ ရထားအေဟာင္းႀကီးက ႀကိဳဆုိလွ်က္ ။ 
         ကဲ အဖြား ဒီရထားနဲ႕ ဆက္လိုက္သြားရမယ္ ဒီမွာ ဗိုလ္ႀကီးရွိတဲ႕ တပ္ကို သြားမဲ့ စစ္သားေတြ တပ္ၾကပ္ႀကီးေတြ ရွိတယ္ သူတုိ႕နဲ႕ အတူ အဖြားလိုက္သြားေပေတာ့ ။ ေအးေအး ေက်းဇူးပါ အေမာင္တုိ္႕ …ဘုန္းႀကီးလို႕ အသက္ရွည္ပါေစ… အဖြားအုိမွ ဆုမ်ားေတာင္းေပးေနတုံးမွာဘဲ … ။ စစ္သားငယ္က … ဆရာႀကီး ဒီအဖြားကို ဆရာႀကီးတို႕နဲ႕အတူ ေခၚသြားလိုက္ပါ ။ ဟာ ဒီေလာက္လမ္းၾကမ္းတာ သူက ဘာလုပ္မွာလဲ ဘာလဲကြာ ……စိတ္မရွည္ေသာ ဆရာႀကီး၏ ေလသံအခ်ိဳ႕….။ အဖြားက ဗိုလ္ႀကီးစားခ်ာ ဆီကို လိုက္မွာတဲ့ ဆရာႀကီးရ ေခၚသြားလိုက္ပါ ။ ေအးကြာ ဒါဆုိလဲ တင္လုိက္ၾက ။ ဆြဲတင္ၾကေသာအခါ အဖြားအိုက … ရတယ္ အေမာင္တုိ႕ ငါ့ဖာသာ ငါတတ္မယ္…။ မဟုတ္ဘူး အဖြားရ ျပဳတ္က်မွာဆိုးလို႕ လုပ္ပါ အဖြားရာ ၾကာပါတတ္ ဆြဲတတ္လုိက္ပါ ။ ထိုသို႕ ၀ိုင္းေျပာၾကသည္ေတာင္ အဖြားအုိက ေအးဆြဲမွာဆိုလဲ ဂရုတစိုက္ဆြဲေပးၾကပါ။ အဖြားအို၏ စိတ္တြင္ မိမိသားအတြက္ ဂုဏ္ယူမႈမ်ား ၀မ္းသာမႈမ်ားနွင့္ အျပည့္ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္ ။ အဖြားအို တံခါးေပါက္ေလးနား ရပ္ၾကည့္ေနစဥ္မွာဘဲ ရထားက စတင္္ထြက္ခြာလာပါေတာ့တယ္ ။ မည္သူမွ အဖြားအုိကို စကားမေျပာၾကပါ ။ မိမိတို႕ အေတြးမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ … ေရွ႕တန္းပါလာၾကေသာ စစ္သားတုိ႕၏ စိတ္တြင္းခံစားမႈတုိ႕သည္ မည္သို႕ မည္ပုံ ျဖစ္ေနမည္ ေတြးေနမည္ ခံစားေနမည္ကို ကၽြန္ေတာ္ မထြက္ဘူးသျဖင့္ အျပည့္အ၀ မသိပါ။ ခံစားမႈအရိပ္ေယာင္ေတြ လြမ္းေဆြးမႈေတြ ထင္ဟပ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြကို အဖြားအို ေသရွာ  စိုက္ၾကည့္ေနရင္း သနားၾကင္နာမႈေတြ ေပၚလာပါတယ္။ အဖြားအိုရဲ႕ မ်က္စိထဲမွာ သူတုိ႔ေလးေတြဟာ အျပစ္ကင္းေနသလုိပဲ။ တခ်ိဳ႕ေတြက ေခါင္းငိုက္စိုက္ ခ်ထားၾကတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက အျပင္ကို ေငးေနၾကတယ္။ တစ္္ခ်ိဳ႕ေတြက အဖြားအုိကို ၾကည့္ေနၾကတယ္။ အဖြားအုိက သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္ေသာ စစ္သားငယ္ေလးေခါင္းကို သြားကိုင္၍ သားေခါင္းက ဘာျဖစ္တာလဲ ေခါင္းမူးလို႕လား၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုလဲ ေနေကာင္းလား၊ ဗိုက္ဆာလား၊ အဆင္ေျပလားနဲ႕ အဖြားအို လိုက္လံ ႏႈတ္ဆက္ေနပါေတာ့တယ္။ တခ်ိဳ႕က ျပန္ေျဖၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႕က ျပန္လည္ ေျဖၾကားျခင္းမရွိ ဆက္လက္ ေတြးဆဲ ေဆြးဆဲပါ။ အဖြားအိုလဲ ေနရာလြတ္ေလးမွာ ၀င္ထုိင္ရင္း စစ္သားငယ္ေလး ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္ေနပါေတာ့တယ္။ ငိုက္လိုက္ နိုးလိုက္ႏွင့္ ခရီးႏွင္ခဲ့တာ အလင္းေရာင္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္၍ ေမွာင္မဲေနပါၿပီ။ မိမိတုိ႕ ဆင္းလိုေသာ ေနရာသို႕ ေရာက္ေသာအခါ စစ္သားငယ္ေလးမ်ား ဆရာႀကီးမ်ားနွင့္အတူ အဖြားအိုပါ ဆင္းလိုက္ၾကပါတယ္။ 

          ထိုစဥ္ အေရွ႕မွ ထိုးလိုက္ေသာ မီးေရာင္ေၾကာင့္ အဖြားအို လန္႕သြားပါေတာ့တယ္။ အေမွာင္ထဲမွာ ျမင္လုိက္ရေသာ မီးေဖြးေဖြးမ်ား…တင့္ကား နွစ္စီး ျဖစ္ပါတယ္။ ကဲ အဖြားေရ ဒီကားနဲ႕ ေရွ႕ဆက္စီးရအုံးမယ္… လမ္းခရီးကေတာ့ ေတြ႕တဲ့အတိုင္းပဲ… ကဲ..အဖြားလဲ တက္ရမယ္။ ဟင္ ဒီကားႀကီးေတြနဲ႔လား ဘယ္လို ထုိင္မလဲ….။ ကဲ အဖြားေရ ေျပာေနရင္ ၾကာတယ္ အခ်ိန္မရွိဘူး  တက္…တက္ ဟူေသာ ေျပာဆိုေနသံၾကားမွာ အဖြားအိုကို စစ္သားငယ္ေလး ၂ ေယာက္တြဲ၍ တင့္ကားႀကီးေပၚသို႕ တစ္ဆင့္ျခင္း တင္ေပးေနပါေတာ့တယ္။ ဟ့ဲ…ဂရုတစိုက္လုပ္ၾကပါ ျဖည္းျဖည္း ဆြဲပါ ႏွင့္ ေအာ္ေနစဥ္မွာဘဲ အဖြားအို တင့္ကားႀကီးေပၚသို႕ ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ ကားမီးေရာင္မွ ျမင္လိုက္ရေသာ ဖုန္လုံးမ်ားနွင့္ ေဘးဘီ၀ဲယာမွ အေမွာင္ထုမ်ားမွ အပ မည္သည္ကိုမွ မျမင္ရ။ အဖြားအို၏ လက္တုိ႕သည္ သံတုိင္သံခ်ိတ္မ်ားသုိ႕ ၿမဲျမံစြာ ဆြဲထားလွ်က္ ငိုက္လိုက္ သတိထားလိုက္ ငိုက္လုိက္ႏွင့္ မိုးလင္းစ ျပဳလာပါေတာ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္ မွာဘဲ သံစည္းရိုးမ်ား ငုတ္တိုင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ သြားလိုေသာ စခန္းေျမသို႕ ေရာက္ရွိလာပါေတာ့တယ္။ ကဲ အဖြားေရာက္ျပီ ကၽြန္ေတာ့္ကို တြဲဆင္းပါ။ ေအာက္သုိ႕ေရာက္သည္ႏွင့္ အဖြားအုိအား အရာရွိရြက္ဖ်င္တဲေလးဘက္သို႕ ေခၚေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အဖြားေရ… ဒီမွာ ဗိုလ္ႀကီးစားခ်ာရဲ႕ ေနရာပဲ အဖြားဒီမွာေန ။ ေဟ ငါ့သားႀကီး ဗိုလ္ႀကီးစားခ်ာ ကေကာ သူက ဘယ္မွာလဲ သူမရွိေသးဘူး…အဖြား မနက္မွ ျပန္ေရာက္မယ္။ ကဲ…အဖြားနားလုိက္အုံး ဒီကုတင္မွာ အိပ္ေနေနာ္ သြားၿပီ အဖြားေရ လုပ္စရာေတြ ရွိေသးလို႕ ေနာက္မွ ဆုံမယ္…ဟု ေျပာၿပီး ဆရာႀကီး ထြက္ခြာသြားပါတယ္ ။ အဖြားအုိလဲ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နွင့္ ၀ိုးတ၀ါးမုိ႕ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရဘဲ အိပ္စက္လိုက္ပါတယ္။ 
         အိပ္ယာ ႏိုးသည္နွင့္ အဖြားအုိ ထ၍ အေပါက္ငယ္ေလးမွ အျပင္သို႕ ၾကည့္ေနစဥ္မွာ လန္႕ႏိုးလာေသာ ဗိုလ္ႀကီးစားခ်ာ မိခင္၏ေၾကာျပင္ကို ၾကည့္၍ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေက်နပ္မႈ ၀မ္းသာမႈ နွစ္လုိမႈ မ်ားစြာ နွင့္ စိုက္ေငးၾကည့္ေနေလသည္။ သို႕ေသာ္ အဖြားအို မသိေသးေခ်။ စားခ်ာလဲ မေျပာဘဲ ျပဳံးျမဲ ျပဳံးဆဲ … အဖြားအို ဆက္ကနဲ လည့္အၾကည့္………အား စားခ်ာ သား ဟု ေအာ္ရင္း စားခ်ာဆီ အေျပးတပိုင္း လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ သားမိႏွစ္ေယာက္ ေျပးဖက္ၾကရင္း ေအာ္ဟစ္ရင္း…။ 

             ငါ့သားႀကီးက အရပ္ႀကီး ပုိျမင့္လာတယ္ ခန္႕တယ္ ေယာက်ၤားပီသတယ္ နွင့္ သားကို အမြန္းတင္ေနေသာ အေမရဲ႕ စကားသံမ်ားနွင့္ နံနက္ခင္းဟာ ပိုလွေနပါေတာ့တယ္။ သား..မင္း ေပပြေနတာပါလားကြ မုတ္ဆိတ္ေတြေကာ… အ၀တ္ေတြလဲ ေပက်ံေနပါလား ငါ့သား သန္႕ရွင္းေရးလုပ္အုံး မုတ္ဆိတ္ေတြလဲ သြားရိတ္ ၿပီးရင္ အေမတုိ႕ စကားေတြအမ်ားႀကီး တ၀ႀကီး ေျပာၾကမယ္ သြား…သြား ျမန္ျမန္သြားလုပ္။စားခ်ာ ေျပးထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ျပန္လာသည္ႏွင့္ သားရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြကို ၾကည့္ရင္း ပီတိအျပဳံးမ်ားႏွင့္ မိခင္အိုရဲ႕ မ်က္နွာ….၊ ငါ့သား မင္းေၾကာျပင္ႀကီး ႀကီးလာတယ္ ပိန္လဲမသြားဘူး ၾကည့္ေကာင္းတယ္ ဘာတယ္ ညာတယ္နဲ႕ သားကို လိုက္ၾကည့္ေျပာေနေသာ အေမ့စကားသံ….။  ကဲ အေမအကုန္ၿပီးၿပီ အေမ လာလမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားေျပာၾကမယ္။ သားမိနွစ္ေယာက္ လက္ျခင္းခ်ိတ္၍ ဖုန္လမ္းေလးအတုိင္း ေလွ်ာက္ေနရင္း အေမ့လမ္းမွာ တအားပင္ပန္းခဲ့မွာေပါ့ေနာ္။ ရပါတယ္ သားရယ္ ငါ့သားနဲ႔ေတြ႕ဖို႔လာရတာပဲ မပင္ပန္းပါဘူး ခုအေမ့သားႀကီးမ်က္နွာလဲ ျမင္လိုက္ေရာ ပင္ပန္းတာေတြ ေပ်ာက္ကုန္ပါၿပီ သားရယ္။ ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနေသာ သူမ်ား ပစၥည္းမ်ား သယ္ေနေသာ သူမ်ား ေအာ္ဟစ္ႀကိမ္းေမာင္းသံမ်ား နွင့္ စစ္တပ္သဘာ၀တုိ႕နွင့္….။ ကဲအေမ ဒါ သားတုိ႕ စစ္သား ဘ၀ေတြပါပဲ အေမလဲ သိသင့္ သေလာက္သိမယ္ ၾကားဖူးမယ္ ခုေတာ့ လက္ေတြ႕ျမင္ၿပီမလားအေမ ဘယ္လုိလဲ အေမ… အေမ ေက်နပ္ရဲ႕လား…။ သားရဲ႕ လက္ကိုခ်ိတ္္ထားရင္း သားရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္တယ္ သား….။ ဒါမွ အေမ့သား ႏိုင္ငံရဲ႕သား အားလုံးရဲ႕သား အေမေက်နပ္ပါတယ္သား ငါ့သားတို႕ ဟာ လူေတာ္ေတြပါ….။ ေဟာဟိုက ဘာလုပ္ေနတာလဲ…သား၊ အဲဒါ ေသနတ္ကို သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ေနတာ အေမ လုိအပ္တာေတြ ျပင္ဆင္ေနတာေပါ့ ေရွ႕တန္းမွာ အဆင္ေျပေအာင္လုိ႕ လုပ္ေနရတာ အေမ ။ ေအးကြယ္ အေမၾကည့္ခ်င္တယ္…။ ဟာ… အေမကလဲ အဲဒါ အဓိက မက်ပါဘူး။ အေမ့အတြက္ေတာ့ အဓိက က်တယ္သား ငါ့သားတစ္ေယာက္လုံး စစ္တပ္မွာ ရွိတာ ေသနတ္ေတြကို ျမင္ဘူး သင့္တယ္ သိသင့္တယ္လုိ႕ အေမထင္တယ္ လာပါ သားရယ္ အေမ့ကို လုိက္ျပပါ…။

          စစ္သားငယ္ေလးမ်ား ေသနတ္မ်ားကို တိုက္ခၽြတ္ေနၾကတယ္ ဆီမ်ားထိုးေနၾကသည္ကို ျပဳံးျပဳံးႀကီးနဲ႕ အဖြားအို ၾကည့္ေနေလရဲ႕။ ထိုစစ္သားငယ္ေလးမ်ားကိုလဲ လိုက္လံ မိတ္ဆက္စကားေတြ ေျပာေနရွာ၏။ စစ္သားငယ္ေလးမ်ားလဲ ၀မ္းသာေနၾကပါတယ္။ မိခင္ကို အလြမ္းေျပစိတ္ သတိရစိတ္ ဒီလုိေနရာမ်ိဳးမွာ ကိုယ့္မိခင္အရြယ္ကို ေတြ႕ရေသာစိတ္ေတြႏွင့္ ေပ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ ဟိုး…ေရွ႕က ဘာတဲေလးေတြလဲ သား…။ အဲဒါ စားဖိုတဲေလးေတြ အေမ လာလာ အဲဒီဘက္ကို လုိက္ျပမယ္။ မဂၤလာပါ သားတုိ႕... အဖြားအုိ၏ နုတ္ဆက္သံ။ အဖြားေနေကာင္းလား အဆင္ေျပလား ဘာစားခ်င္လဲ ဟူေသာ အသံမ်ားစြာနွင့္ အဖြားအုိ၏ လမ္းခရီးၾကမ္းတမ္းမႈမ်ားကို ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး အဆင္ေျပတယ္ ေနေကာင္းတယ္နဲ႕ ဆူညံသြားပါေတာ့တယ္။ ကဲ…အေမ ျပန္နားၾကမယ္..။ 
အေမက ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္..သားရယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွ ဆက္ၾကည့္ပါ အေမလဲ ပင္ပန္းလာတာနဲ႕ လာပါ နားလုိက္ပါအုံး…။ 
အတင္းဆြဲေခၚလာရပါတယ္။ အိပ္ေဆာင္တဲေလးထဲ ေရာက္ရွိသည္ႏွင့္ အဖြားအို မ်က္လုံးတုိ႕သည္ သား၏ ခါးမွာထိုးထားတဲ့ ေသနတ္တို႔ဆီ ေရာက္ေနေလသည္။ 
သား ကလဲ မိခင္၏ အၾကည့္တုိ႕ကို နားလည္သည့္ဟန္ျဖင့္… အေမက သားေသနတ္ကို ကိုင္ၾကည့္ခ်င္ေနတာလား … ေလးတယ္ေနာ္ အေမ…ဟုေျပာၿပီး ေသနတ္ကို ထုတ္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ သား… အေမ့ကို ပစ္နည္းေတြ ျပေပးပါလား သား က်ည္ဆံေတာ့ မပါေစနဲ႕ေပါ့ ။ ဟုတ္ကဲ့အေမ ။ ကဲ အေမ ဒီကေန ေရွ႕ကိုၾကည့္ မ်က္လုံးတစ္ဖက္ကို ပိတ္္ထား…ခ်ိန္မွတ္ ရရင္ လက္ညိဳး လက္ကိုၿငိမ္ၿငိမ္ထား ဒါဆို ပစ္လုိ႕ရၿပီ။ မိခင္လဲ သားေျပာတဲ့အတိုင္း မ်က္လုံးတုိ႕ လက္တုိ႕ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္သြားပါတယ္။  ေသနတ္ကိုခ်၍ သားအား ေပြ႕ဖက္ထားပါ ေတာ့တယ္။ 
          ငါ့သား မင္းဘယ္ေတာ့မ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ စိတ္ကူးထားလဲ… ရွာလုိ႕ေကာ ေတြ႕ၿပီလား… အေမ့မွာ အထီးက်န္တယ္သားရယ္ ငါ့သားနဲ႕လည္း ခြဲေနရတယ္ တစ္ခုခုဆို အေမ့မွာ တစ္ေယာက္တည္း ေျဖရွင္းရတယ္… အကူညီလိုရင္လဲ ကိုယ့္ေသြးသားေလာက္ ဘယ္သူေကာင္းမလဲ သားရယ္ ထိတ္လန္႕မႈျဖစ္တဲ့ ညေတြ ဆိုလဲ အေမတစ္ေယာက္ထဲပဲ သားရယ္ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ငါ့သားရွိမဲ့ အရပ္ကို မွန္းဆေနခဲ့ရတဲ့ ညေတြ မ်ားပါၿပီသားရယ္ အေမနဲ႕အတူ ေနမေပးႏိုင္ဘူးလား သားရယ္… အေမ့ကို မသနားဘူးလား။ 
         အဖြားအို စကားေတြ ေျပာရင္းႏွင့္ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနေသာမ်က္ရည္တုိ႕သည္ သားငယ္၏ ပုခုံးထက္သုိ႕ စိုစြတ္လာပါေတာ့တယ္။ သားငယ္ ဆုိ႕နစ္ေၾကကြဲမႈမ်ားႏွင့္ မိခင္အား တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားပါေတာ့တယ္ ။ 
      အေမရယ္ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အေမလိုခ်င္တဲ့ မိသားစု ဘ၀ ျဖစ္လာမွာပါ။ ခုေတာ့ သားမလုပ္ေပးနုိင္ေသးတာ ခြင့္လႊတ္ပါ အေမရယ္။ သားတို႕မွာ တာ၀န္ေတြကိုယ္စီနဲ႕ ရုန္းကန္ေနရတယ္ အေမ။ ဘ၀ေတြက မသာယာဘူး… လိုခ်င္တဲ့ ပုံစံကို ပုံေဖာ္နိုင္တဲ့ ဘ၀ေတြ မဟုတ္ေသးဘူး အေမ…အေမနားလည္ေပးပါ သားတုိ႕လုပ္ေနရတာ ကလဲ အားလုံးအတြက္ပါ အားလုံး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာၿပီဆို အေမ့ဆႏၵေတြ ျပည့္ရပါေစမယ္… အေမ နားလည္ေပးပါေနာ္ အေမ့ကို သားသိပ္ခ်စ္ပါတယ္ အေမဘယ္လုိ ခံစားေနရမယ္ဆိုတာ သားခံစားေပးလုိ႕ ရပါတယ္…အေမ။ သားအေတြးေတြမွာလဲ အေမအၿမဲရွိေနပါတယ္။ 

           သားရဲ႕ အခက္ခဲေတြကို အေမရဲ႕ ေမတၱာဓါတ္ေတြနဲ႕ ေျဖရွင္း ေပးေနမယ္ဆိုတာလဲ သားအေတြးက အလုိလို သိေနပါတယ္အေမ သားအရမ္း ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေနရင္ အေမ့ကို သားတမ္းတလိုက္ပါတယ္… အဲဒီအခါ… သားမွာ အားအင္ေတြ ျဖစ္လာတယ္ ေအာင္ျမင္လာတယ္အေမ…. အေမ့ကို သားအရမ္းခ်စ္တယ္ အေမရယ္…။ 
             အေမအိုရဲ႕ နဖူးျပင္ကို ဖြဖြေလး နမ္းေနပါေတာ့တယ္။ လာပါအေမရယ္ ခုေတြ႕ေနရတာပဲ သားလဲ က်န္းမာေနတာပဲ ၾကည့္စမ္းပါအုံး အေမ့သား ဘယ္ေလာက္ထြားလာလဲ ဘယ္ေလာက္ ခန္႕ညားေနလဲ အေမ ေသခ်ာၾကည့္ပါအုံးအေမရဲ႕….။ 
        မိခင္အုိအား စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေစေအာင္ အေတြးတုိ႕ကို လႊဲယူလိုက္ပါတယ္။ မ်က္ရည္စမ်ားကို သုတ္ရင္း… 
ဟုတ္တာေပါ့သားရယ္ ငါ့သားက ေယာက်ၤား အရင့္မာႀကီးကိုျဖစ္ေနပါၿပီ ဒါေပမဲ့သားရယ္ အေမ့မ်က္စိထဲမွာ အေမ့ရင္ကို ေခါင္းနဲ႕ေ၀့ၿပီး လုိခ်င္တာေတြ ပူဆာေနတဲ့ ကေလးေလးလိုပါပဲ ငါ့သားရဲ႕ အၿပဳံးတုိ႕ဟာလဲ အျပစ္ကင္းစင္ဆဲပါ ကေလးေလးပါသားရယ္ အေမ့ရဲ႕ ကေလးေလးပါပဲ သားရယ္ … ။ 
        ငိုလိုက္ ေျပာလိုက္ နမ္းလုိက္ႏွင့္ အဖြားအို ၀မ္းနဲ ၀မ္းသာမႈမ်ားနွင့္…။ ဒီမွာေလ သား…သားႀကိဳက္တတ္တဲ့ မုန္႕ေတြ ယုိေတြ အေမယူလာတယ္…သားရဲ႕ အေမ့ေရွ႕မွ အားရပါးရ စားျပပါအုံး။ ဟာ…သိပ္ႀကိဳက္တာေပါ့ အေမရာ သား စားျပမယ္ သားလဲ စားခ်င္ေနတာနဲ႕ အေတာ္ပဲ အေမ။ မိခင္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ စားျပ ေနပါေတာ့တယ္… ေတြ႕လားအေမ သား စားႏိုင္တယ္ေနာ္ အေမ့ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အေမ။ အေမစိတ္ခ်မ္းသာတယ္မလား သား အကုန္စားျပစ္လုိက္မွာေနာ္..ဟဟ။ အေမလဲ စားအုံးေလ သား ခြံေကၽြးမယ္ေနာ္ ပါးစပ္ဟ အက်ယ္ႀကီးဟ အမ်ားႀကီးစားရမယ္ေနာ္။ မိခင္ စိတ္ေျပေအာင္ ဟာသေႏွာ ေျပာေပးေနေသာ သား…။ စားေသာက္ၿပီးသည္နွင့္… ကဲ အေမ သား လုပ္စရာေတြ ရွိေသးတယ္ သား သြားလုိက္အုံးမယ္ အေမနားေနေနာ္ ေပ်ာ္ေအာင္ေန သားနဲ႔ ေတြ႔ေနတုန္းေလးမွာ စိတ္ညစ္ စရာေတြ မေတြးေနနဲ႕…. သားသြားၿပီ အေမ ။ သားရဲ႕ ေၾကာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္ မ်က္ရည္တုိ႕သည္လည္း စီးဆင္းျမဲ စီးဆင္းလွ်က္ပါ။

          ဒီလို သားမိႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာလိုက္ အလြမ္းသည္လုိက္ႏွင့္ ၃ ရက္ဆုိေသာရက္ကို ေက်ာ္လြန္၍ ၄ ရက္ေျမာက္လာပါေတာ့သည္။ သားရဲ႕ ေလးလံေသာ ေျခလမ္းတုိ႕ မိမိရွိရာ ဦးတည္လာေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္လာေတာ့မယ္ဆုိတာ ႀကိဳတင္သိေသာ မိခင္။ အေတြးမ်ား မပ်က္ခင္မွာဘဲ အနီးနားမွ ထြက္ေပၚလာေသာ စကားသံ… အေမ ေနေကာင္းရဲ႕လား။ မိခင္ေနေကာင္းမွန္းသိပါလွ်က္ ေကာင္းမြန္ေသာ စကားဦးႏွင့္ စတင္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ေကာင္းတယ္ေလ သားရဲ႕ သားမွာ ေျပာစရာရွိေနတာ အေမက သိတယ္သားရဲ႕ ေျပာေျပာ အေမ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ေျပာပါ။ ဟုတ္တယ္ အေမ ေျပာစရာ ရွိလာၿပီ သားတုိ႕ မနက္ျဖန္ ေရွ႕တန္း ထြက္ရေတာ့မယ္ အေမ။  ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္ဆုိတာ သားတုိ႕ကိုယ္တုိင္လဲ မသိဘူး အေမ။ အေမျပန္ဖုိ႕လည္း ျပင္ဆင္ပါေတာ့။ ထိုစကားမ်ား ေျပာလုိက္ၿပီးသည္ႏွင့္ တဲေလးရဲ႕ ျပတင္းကို လက္ေထာက္ၿပီး အျပင္ကို ရီေ၀စြာ ၾကည့္ေနပါေတာ့တယ္။ သားရဲ႕ ခါးကိုဖက္ ေၾကာျပင္ကို ပါးအပ္လုိ႕ တုန္ရီစြာ ထြက္ေပၚလာေတာ့ မိခင္အိုရဲ႕ အသံ… ဟုတ္တာေပါ့ ငါ့သားႀကီးရ စစ္သားေရွ႕တန္းထြက္တာ အဆန္းမွ မဟုတ္တာ အေမနားလည္တယ္ေလ သြား…သြား ငါ့သား … အေမ့အတြက္ စိတ္ေအးေအးထား အေမလည္း ျပန္မယ္ေလသား …အေမလဲ ေနေကာင္းတယ္ … ငါ့သားသာ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ ဘုရားတရားမေမ့နဲ႕ သားလက္ေအာက္က ကေလးေတြလဲ ကိုယ့္ညီရင္းေလးေတြလို ဂရုစိုက္ပါသားရယ္ သူတုိ႕က ငယ္ေသးတယ္ေလ…အေမ့ မ်က္စိထဲမွာေတာ့ ကေလးေလးေတြပါပဲ သားရယ္ သူတုိ႕ေလးေတြကိုလဲ ေသခ်ာ ေျပာျပေနာ္ သား။ ကဲ အေမလဲ အထုပ္ေတြ ျပင္ေတာ့မယ္ေနာ္ သား…။ ေျပာေျပာဆုိဆုိရင္ တုန္ရီေနေသာလက္အစုံ တုိ႕က ပစၥည္းအတိုအစမ်ား ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းေနပါေတာ့တယ္။ မိခင္ကို လွည့္မၾကည့္ဘဲ အျပင္ကိုသာ ေငးျမဲ ေငးေနပါတယ္။ ထိုေန႔ညစာကို သားမိႏွစ္ေယာက္ ခက္ခဲစြာ စားသုံးခဲ့ ၾကပါတယ္။ တစ္ဦးကို တစ္ဦးလဲ စကားမေျပာဘဲ တိတ္ဆိတ္ေနပါေတာ့တယ္။ ကိုယ္စီ…ကုိယ္စီ အေတြးမ်ားႏွင့္ အိပ္ယာ၀င္လုိက္ၾကပါတယ္။ အာရုဏ္ဦး ေမွာင္ရီစမွာ ဆူညံသံေတြေၾကာင့္ မိခင္အို ႏိုးလာပါေတာ့တယ္။ ခ်က္ခ်င္း ရွာခနဲ လွည့္ၾကည့္မိတာကေတာ့ သားရဲ႕ ကုတင္ဆီသုိ႕…။ သူမ သိလိုက္ပါၿပီ ေရွ႕တန္းထြက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကပါၿပီ။ အဖြားအုိ ခ်က္ခ်င္း ကုတင္က ထလိုက္စဥ္ပင္ သား ျပန္၀င္လာသည္ကို ျမင္လိုက္ပါတယ္။ ေဟာ…အေမႏိုးၿပီလား အေမ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္ အိပ္ေရးေကာ ၀ ရဲ႕လား အေမ…။ သိၿပီးေသာ အေၾကာင္းရာေတြ ညက အိပ္မေပ်ာ္ၾကသည္ကိုလဲ သိပါလွ်က္ႏွင့္ မိခင္ကို စကားေကာင္းေတြ ေျပာေပးေနေသာ သား ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို စိုက္လို႕ ၾကည့္ေန မိပါတယ္။ အေမလုပ္လုပ္ မ်က္ႏွာသစ္ အလွျပင္ေလ အေမရ… ငါ့အေမကေတာ့ အၿမဲတမ္းလွ ေနတာပါပဲ ။ 
           လာလာ သား အေမ့ဆံပင္ေတြ ရွင္းေပးမယ္ ။ မိခင္ကလဲ အလိုက္သင့္ ေနေပးပါတယ္ မည္သို႕ေသာ စကားမွ် မေျပာဘဲ သားအလိုတုိင္း လုိက္လုပ္ေပးေနပါတယ္။ မိခင္ရဲ႕ဆံႏြယ္စေတြကို ဘီးေလးနဲ႕ ယုယစြာ ျဖီးေပးေနရင္ ဆံႏြယ္စေလးေတြကို နမ္းရႈိက္ေနပါတယ္။ ဆံပင္ေတြ ရွင္းေပးၿပီး မိခင္ကို ေနာက္က သိုင္းဖတ္ထားမိျပန္ပါတယ္။ မိခင္ကေတာ့ ၿငိမ္သက္လွ်က္ပါပဲ။ သားရဲ႕ လက္ေတြကို စုတ္ကိုင္ထားပါတယ္။ ကဲ သား…သားတုိ႕ ေရွ႕တန္းထြက္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္ မလား ပစၥည္းေတြ မက်န္ေစနဲ႕ ေသခ်ာလုပ္… သား သြားလုပ္ေတာ့ အေမလဲ ဒီမနက္ဘဲ ျပန္မယ္ ကဲ သြားသြား လုပ္ေခ်ေတာ့။  
           အေမရဲ႕ ခြင့္ျပဳသံႏွင့္အတူ စားခ်ာလဲ ထြက္ခြာသြားပါေတာ့တယ္။ သားထြက္သြားသည္နဲ႕ တဲေလးထဲကထြက္ၿပီး ေရွ႕တန္းထြက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနေသာ စစ္သားမ်ားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို လိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ေအာ္ၾက ဟစ္ၾက ၊ ေျပးလိုက္ လႊားလိုက္ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးစုံကို ၾကည့္ေနပါတယ္။ သိပ္မၾကာေသာ အခ်ိန္အတြင္းမွာဘဲ ထြက္ခြာရန္ အားလုံး အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ 
            မိခင္ စိတ္မေကာင္းမည္ကို သိသျဖင့္ ႏုတ္မဆက္ဘဲ ထြက္ခြာေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္၍ မိခင္ရွိရာကို ေက်ာေပးထားၿပီး ကားေပၚတက္ေနရာ ယူထားလုိက္ပါေတာ့တယ္ ။ သို႕ေသာ္ ထိုသူသည္ မိမိ၏ သားျဖစ္သည္ကို ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သူက “မိခင္အုိ” …။ အေျပးတစ္ပိုင္းေလးနဲ႕ ကားနားသုိ႕အေရာက္ သြားလိုက္ပါတယ္။ မိမိ၏ မိခင္ ေရာက္လာသည္ကို လည့္မၾကည့္ဘဲ သိေနသူက “သား”။ သား အေမ့အတြက္ စိတ္မပူနဲ႕ေနာ္ သား စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြား… ဘုရားတရားမေမ့နဲ႕ က်န္းမာေရး ဂရုစုိက္….ဟူေသာ စကားမ်ား မျပတ္တမ္း ေျပာေနေလသည္ ။ 
           သား သည္လဲ ေရွ႕ကိုသာ ၾကည့္ၿမဲ ၾကည့္ၿမဲေနပါေတာ့တယ္။ သို႕ေသာ္ မိခင္၏ တစ္ဖြဖြ  ေျပာေနေသာ စကားေတြေၾကာင့္ ထိန္းထားေသာ စိတ္တို႕သည္ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရသည့္အဆုံး ကားေပၚမွ ခုန္ခ်လာပါေတာ့တယ္။ မိခင္ကို မ်က္ရည္ေတြ သုတ္ေပးရင္ ေပြ႕ဖက္လိုက္ပါတယ္။ အေမ့ကိုယ္ အေမသာ ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္ သားအတြက္ မပူနဲ႕ သားက စစ္သားပါအေမရ သားအလုပ္ေတြကို သားနားလည္တယ္ အေမ မပူနဲ႕ေနာ္ သားေနလဲေကာင္းတယ္ အခ်ိန္တန္ရင္ ျပန္လာမယ္ေနာ္ အေမ…သားနားမွာ အေမအျမဲတမ္းရွိေနတယ္ အေမ…သားဘာမွမျဖစ္ဘူး အေမ…။ သားရဲ႕စကားသံ တို႕ေအာက္မွာ ေခါင္းကို တသြင္သြင္ ငုံ႕ေနမိပါတယ္။ မ်က္ရည္တုိ႕သည္ စီးဆင္းျမဲ စီးဆင္းဆဲပါ။ ေအးပါသားရယ္ အေမ့နားမွာလဲ သားအျမဲရွိပါတယ္… အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာဓါတ္တုိ႕နဲ႕ ငါ့သားေပၚ က်ေရာက္လာမယ့္ အႏၱရယ္တုိ႕သည္လည္း အေ၀းကို လြင့္စင္ကုန္မွာပါသားရယ္…ေနေကာင္း က်န္းမာေအာင္္ အစစ အရာရာ ဂရုစိုက္ပါသား… ကဲကဲ…သြားေတာ့သား အေမ့တြက္ မပူေနနဲ႕…။ မိခင္၏ စကားအဆုံးမွာဘဲ ဒူးတုတ္ထိုင္ခ်လုိက္ၿပီး လက္စုံမိုးလုိ႕ မိခင္ရဲ႕ ေျခဖမုိ႕ျပင္ကို နဖူးနဲ႕ အသာယာထိခါ ရွိခိုး ဦးတုိက္ပါေတာ့တယ္။ ကားစက္ႏိုးသံႏွင့္အတူ သားငယ္ ထရပ္လိုက္ သည္တြင္ မိခင္အုိႀကီး ဆက္ခနဲ တုန္ယင္သြားမိပါေတာ့တယ္။ သို႕ေသာ္ မိမိ၏သား သိသြားမည္  ဆိုးရိမ္သျဖင့္ တဒဂၤ အတြင္းမွာဘဲ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေသာ အသြင္နွင့္ …မိခင္အုိ။ စားခ်ာလဲ အကၤ်ီ  အတြင္းမွ picket ဦးထုပ္ေလးကို ႏိႈက္ယူ၍ ဦးထုပ္ျခင္းလဲေဆာင္းလိုက္ၿပီး မိခင္အား ၿပဳံးျပေလသည္ ။ ထုိ႕ေနာက္ ျပန္လည္ ခၽြတ္လိုက္ၿပီး picket ဦးထုပ္ေလးအား နမ္းလိုက္ျပန္သည္။ ဦးထုပ္ေလးကို ယူ၍ မိခင္အား ေဆာင္းေပးၿပီး…. အေမ့အတြက္ သားပိုင္တဲ့ သားရဲ႕ လက္ေဆာင္ပါ အေမ....။ 
          မိခင္လဲ ဦးထုပ္ေလးကို ကိုင္ထားလွ်က္… ေက်းဇူးပါပဲ ငါ့သားရယ္ အေမသိမ္းထားပါ့မယ္…ကဲ သားႀကီး သြားေတာ့ ေနာက္က်လိမ့္မယ္။ မိခင္၏ စကားအဆုံး ခ်က္ျခင္း ကားေပၚသို႕ တက္သြားပါ ေတာ့တယ္။  ကားတန္းႀကီး ထြက္သြားသည္ကို မလႈပ္မရွက္ ရပ္ၾကည့္ေနသည့္ မိခင္အို… အလိပ္လိပ္ ထြက္ေနေသာ ဖုန္လုံးႀကီးမ်ားႏွင့္… တသြင္သြင္စီးဆင္းေနေသာ မ်က္ရည္စမ်ားႏွင့္ ဆူညံသံေတြ တိတ္ဆိတ္ သြားသည္အထိ ရပ္ေနမိသည့္ မိခင္အုိႏွင့္ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္မွ သားတုိ႕သည္ မည္သည့္အခ်ိန္မ်ားမွ ျပန္လည္ ဆုံဆည္းနုိင္မည္ကို ဘုရားရွင္မွ လြဲ၍ မည္သူမွ်….

ရွင္းသန္႕ 9.02.2011